donderdag 5 september 2013

Syrië en Iran: Probleem voor Centrale Bankiers

 

De enige twee Arabische naties met ‘eigen’ centrale banken: Iran en Syrië..

Het is geen groot nieuws als we je vertellen dat de hele Westerse wereld nog maar één haar verwijderd is van een totaal bankroet.. Waarbij er nog maar twee centrale banken werkzaam zijn, die géén rode cijfers laten zien. De Amerikaanse staat Noord Dakota en het land Zuid Afrika. Het is ook een algemeen gegeven, dat ‘alleen een oorlog’ er weer voor kan zorgen, dat we met een blanco lei beginnen.. Een centrale bank van een land, geeft de valuta van dat land uit, in chartaal (munten en biljetten) en giraal (‘digitaal’ geld) geld. Maar die centrale bank bepaalt ook de rentevoet en houdt de geldvoorraad in de gaten, zodat de economie niet vastloopt..
 
Geld is immers het bloed van de economie en dat geldt niet alleen op nationaal niveau, maar vanzelfsprekend ook op wereldniveau. Geld is een betaalmiddel, maar de laatste 50 jaar is het steeds meer een doel op zich geworden. Het geld dient feitelijk als ‘handig’ ruilmiddel, dat het eenvoudig maakt om goederen te produceren en consumeren. De nationale economie én de nationale overheden, draaien feitelijk op het geld van de centrale bank. Elke rente die als prijs-voor-geld wordt betaald, door overheid en bedrijven, wordt door de nationale belastingdiensten geïnd. Dit geld komt ten goede van het volk en haar welvaart. Dát is althans hoe het zou moeten gaan..
 
printing money
 
Een centrale bank is ook in staat, door haar feitelijke monopoly op haar specifieke munt-eenheid, om staatobligaties, staatsleningen uit te schrijven en ander schatkistpapier. Dit is niet ‘zomaar’ een truck van de centrale bank, want deze moet feitelijk voor dit waardepapier onderpand hebben.. En dat mogen sinds een aantal jaren ook ‘schulden-van-anderen’ zijn, zoals hypotheekpakketten bijvoorbeeld. En deze pakketten zijn een steeds groter onderdeel van de ‘nationale schuld’ geworden.
Hypotheken zijn feitelijk gedekt door -over het algemeen- onroerend goed en hebben een looptijd van 20 tot 30 jaar. Investeerders zijn over het algemeen bereid hypotheekpakketten als onderpand te nemen voor het uitlenen van hun geld. Derivaatpakketten zijn feitelijk vaak pakketten met 10.000-den onderliggende hypotheken, aan elkaar gekoppeld door financieel-economische voorwaarden. Slechts gedekt door de onderliggende onroerend-goed-portefeuilles.
 
Internationaal..
Zoals je weet heeft het Internationale Monetaire Fonds de macht om toe te zien op elk land. En die ziet toe op de financiële stromen in de wereldeconomie en het IMF heeft al jaren geleden haar toestemming gegeven voor het verhandelen van deze hypotheekpakketten, feitelijk dus onderpand-op-onroerend-goed. Steeds vaker blijkt echter dat een nationale valuta bestaat uit pure ‘lucht’.. Dat heet met een chique woord ‘monetaire financiering’.
 
Feitelijk komt het erop neer, dat een land gewoon de geldpers laat draaien, zónder dat er een degelijk onderpand tegenover staat. Onze geldmarkt, wereldwijd, is eigenlijk een holle doos geworden.. Kijk bijvoorbeeld naar de idiotie, die plaatsvond, nádat de Amerikanen Irak hadden ingelijfd..Pallets met monetair bloed’ dienden naar Irak te komen, om het bestaande geld voorlopig te vervangen.. Een nieuw land dat weer behoefte had aan de valuta van de overwinnaar..
 
Er staat dus geen onderpand meer tegenover geld.. Behalve.. Wanneer er weer wél landen zijn, of nóg landen zijn, die het goed voor elkaar hebben, en een positieve betalingsbalans hebben. Dat wil zeggen, dat ze feitelijk dus een overschot hebben. Centjes op de bank..
 
Wanneer nu een land dat in de problemen zit of komt, keihard moet gaan lenen, bijvoorbeeld ‘bij de buren’, dan begint het internationale spel van ‘wie-heeft-er-nog-onderpand’… Nou, en daar begint dus feitelijk dit verhaal.. Daar waar goud vroeger de officiële standaard was voor een centrale bank, op basis waarvan deze geld mocht drukken, daar zijn er nog maar heel weinig landen die niet bij de buren hoeven lenen en zelf hun broek kunnen ophouden. Omdat ze dus ‘onderpand’ genoeg hebben en niet hoeven lenen.. De vraag die onder dit verhaal ligt, is natuurlijk: “Wie is uiteindelijk de grote leenheer”.. “Wie krijgt de rente van al die schulden in handen?” en “Wie heeft al deze leningen ‘uitstaan’”..?
 
bernanke3
 
Het resultaat van de krappe geldmarkt en de enorme vraag naar (gezond) geld, is dat er -ondanks al het bijdrukken zonder onderpand- toch telkens gekeken wordt naar een ‘onderpand’ voor het gedrukte of uitgeleende geld.. Dat sommige landen/staten nog steeds in zwarte cijfers zitten, betekent vanzelfsprekend dat ze niet alleen hun uitgaven goed in de hand hebben, maar ook genoeg inkomsten hebben, en daaruit afgeleid, genoeg onderpand voor een gezonde betalingsbalans..
 
Wat er in de wereld is gebeurd, is dat er telkens economieën over de kop gingen en die waren vooral op schuld-gebaseerd.. ‘Leen-maar-raak’ was daarbij het credo, maar elke boerenjongen kan begrijpen, dat dit niet eindeloos door kan gaan. Faillissement dus.. En natuurlijk probeert het IMF op haar beurt weer die schulden in een groot ‘schuldenzwembad’ te storten, waarvan het IMF garandeert dat het wordt betaald, maar ook het IMF is niet van eindeloos uitrekkend elastiek. Het IMF moet ook aan basisvoorwaarden voldoen en doet dit officieel ook.. Wanneer een economie van een land of staat stopt met groeien, dan is vaak een faillissement nabij. De leningen kunnen niet meer worden voldaan door (over-)consumptie..
 
Want je kunt natuurlijk moeilijk méér geld voor dezelfde producten gaan vragen (en krijgen!) van hetzelfde aantal mensen, als je niet de prijzen gaat verhogen. Vervolgens gaat de werknemer naar zijn baas en vraagt om meer geld, omdat de prijzen zijn gestegen. Die berekent het weer door in de prijzen en zo zitten we in een spiraal naar het einde; de inflatiespiraal is gestart.
 
Wanneer je ziet hoe de oud-officier van justitie en goeverneur van New York, Eliot Spitzer, door de regering Bush werd behandeld, simpel omdat hij de malversaties van de centrale (NY) overheid aan durfde pakken, dan zal je veel duidelijk worden. De overheden fraudeerden op grote schaal mee, om het spel van geld drukken en uitgeven-wat-je-niet-hebt te spelen. Het waren in die tijd vooral de onroerend-goed-pakketten die solide leken, maar feitelijk zo lek als een mandje waren.. De emmer gaat zo vaak te water tot hij zinkt. En zoals je weet, getuige de bankencrisis van 2008, gezónken is die..
 
Ná het voeren van oorlogen, waarbij de spaargelden van bedrijven en particulieren zijn geplunderd om de oorlog te financieren, kan het spel weer opnieuw beginnen. Gedecimeerde bevolking en opbouwbehoefte, maken een ‘nieuwe start’ mogelijk. Maar in ons huidige tijdsbeeld is het niet meer mogelijk om dit spel te spelen, zónder dat dit heftig in de gaten loopt. Oorlogen zijn niet meer van deze tijd. Of… Deze generatie dient elke oorlog te voorkomen en depressie te bestrijden, het spel van verwoesting-en-opbouw niet meer te ‘spelen’..!
 
ghadaffi
 
Over een dictator die opstond en té groot werd.
Integenstelling tot wat weinig mensen weten, is dat Mohammed Ghadaffi, de vermoordde leider van Libië, dit spel tot in de finesses begreep. Hij wist dat het geldimperium in de wereld wordt bestuurd door een ‘happy few’, waarbij de naam van de Rothschild-familie als eerste en voornaamste vaak valt. Terecht valt. En dat de macht van deze club zó groot is, dat er wordt gesproken over een vermogen van vele honderden triljoenen Euro’s, kun je je bijna niet voorstellen.. Een van de echtgenotes van de familie liet op een feest eens uit haar mond glijden, dat als ‘mijn man wil dat er ergens in de wereld een oorlog begint, dat die dan gaat plaatsvinden’…
 
In dit kader zijn de speculaties (bewijzen zijn er immers nauwelijks te vergaren!), dat het ‘rijk’ van Moammar Gadhaffi door de NATO kapot werd geschoten, juist omdat hij zijn eigen munt wilde maken, waarschijnlijk op waarheid gebaseerd.
 
dollarbill-gold-value1
 
Lees verder op: WantToKnow.nl
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten